Divan Edebiyatı     Divan edebiyatı kendine özgü kurallara göre geliştiği için bir edebiyat geleneği olarak adlandırılır. Adını şairlerin şiirlerini toplamış olduğu "divan" adı verilen eserlerden alır.     Arap ve Fars edebiyatının etkisiyle oluşmuştur. O dönem bilim dili Arapça, edebiyat dili Farsçadır. Bu edebiyatlarda yer alan "kaside, gazel, mesnevi" gibi türler bizim edebiyatımızada geçmiştir. Divan edebiyatında söz sanatlarına, kafiyelere çok önem verilmiştir. Genellikle zengin kafiye kullanılmıştır.     Gelişmesini 17. yüzyıla kadar sürdürmüştür.     En önemli temsilcileri arasında; -Fuzuli -Baki -Kadı Burhanedin -Ali Şir Nevai -Naili -Nedim -Nef'i ... yer alır Özellikleri a.Nazım Yönü -Arapça ve Farsça kelimelere sıkça yer verilmiştir. -Şiirler aruzla yazılmıştır. -"Gazel, kaside, mesnevi" gibi kalıplaşmış nazım biçimleri kullanılmıştır. -Şiirler genellikle aralarında konu birliği bulunmayan bağımsız beyitlerden meydana gelmiştir. -Düşünceler, duygular ve kavramlar sanatlı ve ince sözler ile anlatılmıştır. -Kafiye göz için olup genelde zengindir. Redife sıkça yer verilmiştir. Hatta -Su Kasidesi- bazı kasideler redifleriyle isimlendirilmişlerdir. -Konu bakımından sınırlıdır. Genelde "aşk, güzellik ve şarap" gibi soyut ve mecazi türdedir. b.Nesir Yönü -Sade ve süslü nesir olmak üzere ikiye ayrılmıştır.     ~Sade nesir halka hitaben masal, hikaye ve tarih kitapları,     ~Süslü nesir aydınlara hitaben ahlak ve felsefe kitapları, mektuplar yazılmıştır. -Süslü nesirde Arapça ve Farsça kelimeler fazladır. -Secilere sıkça yer verilir. -Topluma ait konular ele alınmıştır.